Het moeilijkste en tegelijkertijd misschien ook wel het leukste aan het opzetten van een onderneming is het opbouwen van een klantenkring. Je kunt fantastische producten of diensten aanbieden, maar als niemand er op zit te wachten of niemand ze weet te vinden dan heb je daar helemaal niks aan.
Zelf ben ik een half jaar geleden begonnen met Zintrige en begon ook voor mij het opzetten van een eigen netwerk. Sinds die tijd is het elke keer weer een feestje als iemand zich aanmeldt voor mijn nieuwsbrief, iemand mijn Facebookpagina leuk vindt, of – nog leuker – zich aanmeldt voor een van mijn schrijfevenementen.
Wat ik me nooit heb gerealiseerd is hoe persoonlijk ondernemen eigenlijk is. Ik ben geneigd een bedrijf als iets abstracts te zien, dat wordt aangestuurd door een directeur met daar onder een hele hiërarchie aan afdelingen, waarin elke werknemer slechts een klein onderdeel is in een groter geheel.
Als zelfstandig ondernemer bestaat dit niet. Dan bén jij het bedrijf. Superspannend dus, want als mensen jou en je producten of diensten niet leuk vinden, dan is de kans klein dat ze klant worden. Zo bezocht ik ooit een vriendin op een beurs waar alleen handgemaakte producten werden verkocht. Het was haar eerste beurs en ze vond het behoorlijk confronterend. Wat ook zij niet had beseft, is dat er niet alleen mensen langskomen die jouw producten kopen, maar ook mensen die jouw producten geen blik waardig gunnen. Of nog erger, tegen elkaar zeggen dat ze niet leuk genoeg zijn. Dat is hartstikke normaal natuurlijk, maar als maker van de producten komt zo’n opmerking natuurlijk wel even binnen. Hoewel het niet zo is, voelt het bijna alsof ze jou persoonlijk aanvallen. Waardoor het je heel kwetsbaar maakt om op zo’n beurs te staan.
Maar zoals ik al zei, maakt diezelfde kwetsbaarheid het ontzettend fijn om te ondernemen, juist omdát het zo persoonlijk is. Zo was onlangs een van mijn deelnemers bijna net zo blij als ik toen er drie nieuwe gezichten aanschoven bij het schrijfcafé. Gewoon omdat ze het me gunt en het me toewenst dat er steeds meer mensen komen. Of die keer dat iemand zo enthousiast was over het schrijfcafé dat ze mij spontaan promootte in de Facebookgroep van het appartementencomplex waar ze woont. Het zijn die kleine dingen die het ondernemen zeker ook de moeite waard maken.
Deze week had ik ook weer een klein feestje. Zo ontving ik een aanmelding voor het komende schrijfcafé van iemand die vorige maand voor het eerst kwam. Ze komt dus voor de tweede keer en dat gaf mij weer even een fijne boost. Zo fijn, dat ik het niet kon laten om het hier met jullie te delen.
Daarom via deze weg een bedankje aan alle mensen die mij tot op heden hebben gesteund. Dank jullie wel voor het vertrouwen. En voor het helpen met het ophangen van de slingers.