Als ik na het geven van een cursus of het schrijfcafé naar huis ga heb ik behoefte om mijn hoofd uit te zetten en te ontspannen. Alleen ik kan willen wat ik wil: het lukt vrijwel nooit. Want hoewel ik als introvert op zo’n moment het liefst tot rust kom door lekker te lezen of een suffe serie te kijken maken de radertjes in mijn hoofd overuren.
De verhalen die mijn cursisten schrijven maken van alles in mij los. Ze geven me inspiratie en enorm veel zin om zelf aan de slag te gaan. Ik krijg nieuwe ideeën voor gedichten en verhalen en ineens bedenkt mijn hoofd volop nieuwe schrijfopdrachten voor Zintrige. Het lijkt wel alsof de creativiteit van anderen iets in mij losmaakt. Alsof er iets gevoed wordt, ontwaakt en vol enthousiasme begint te kwispelen.
Onderweg naar huis begint er vaak zoveel te borrelen dat ik mezelf niet kan bijbenen. Zo zat ik laatst na het schrijfcafé vol inspiratie in de auto, waar ik vanuit het niks een bedrijfsnaam verzon voor een vriendin en een paar toffe schrijfopdrachten bedacht. Het is voor mij vrijwel onmogelijk om rijdend in de auto mijn telefoon te bedienen (geen idee hoe anderen dat voor elkaar krijgen) en bovendien is het strafbaar en gevaarlijk, dus ik probeer het te vermijden. Alleen de ideeën bleven komen en ik moest ze kwijt om te voorkomen dat ik ze zou vergeten. Dus schreef ik ze, slingerend over de weg in de gloed van oranje snelwegverlichting op mijn hand. Het resultaat was compleet onleesbaar, maar die kriebels op mijn hand hielpen wel om het te onthouden.
Dit is een van de dingen waarom ik het zo leuk vind om schrijfactiviteiten te organiseren. Het samen schrijven en uitwisselen van verhalen opent luikjes, wakkert creativiteit aan en brengt je op nieuwe ideeën. Niet alleen bij de cursisten, maar ook bij mij.
Schrijfster Maya Angelou wist het mooi te verwoorden:
‘You can’t use up creativity. The more you use the more you have.’
Ik hoop dat jij ook lekker aan het schrijven bent. Wie weet tot snel!