Je hoort het mensen vaak zeggen: ‘luister naar je gevoel’, Een uitspraak die ik altijd mooi vond klinken maar waar ik helemaal niks mee kon. Want hoe doe je dat? De meeste van ons gaan zo op in de dagelijkse gang van zaken dat we verleerd of vergeten zijn naar onze intuïtie te luisteren. Tot een paar jaar geleden dacht ik zelfs dat ik dit ‘kompas’ niet eens bezat. Die van mij zijn ze vergeten in te bouwen of is gewoon stuk, veronderstelde ik, maar dat was hij niet. 
Hij was alleen een beetje de weg kwijt 😉
Als je erop gaat letten is zo’n gevoel er namelijk vaker dan je denkt. Alleen het lastige is dat die direct wordt overstemd en ontkracht door al die stemmetjes in je hoofd die je proberen te overtuigen van het tegendeel. Onzekere en angstige stemmetjes roepen om het hardst dat je het niet mag, niet kunt of dat je niet zo ontzettend achterlijk moet doen.
Oef.
Nou hoorde ik laatst dat je eerste reactie op een idee of situatie vaak een aangeleerde reactie is, die is ontstaan vanuit je opvoeding en dat je tweede reactie jouw eigen mening is. Een interessante hypothese, al zijn er op zo’n moment meestal zoveel gedachten dat ik geen idee heb wat nou de eerste was.
Misschien hoeft dat ook niet. Want hoe beter je leert hoe jouw gedachten werken en opmerkt dat niet alles wat je denkt waar is, kun je het benutten. Tussen die brij aan gedachten, gevoelens en stemmetjes die je van alles proberen wijs te maken zit namelijk datgene wat je echt wilt. Helaas is wat jij écht wilt vaak niet de meest praktische of de leukste optie of de optie die financieel gezien het meeste oplevert, maar de optie waar jij het meest blij van wordt. Het is dus vooral een kwestie om te ontrafelen en te ontdekken welk gevoel of welke gedachte de waarheid spreekt. Dat is lastig, maar niet onmogelijk. Want ook jij hebt ergens een kompas in je, die jou de juiste richting wijst. Je moet alleen weer leren en durven luisteren.
Dat ik dit schrijf wil niet zeggen dat ik de voel-koningin van het universum ben. Integendeel. Nog steeds vind ik het moeilijk om naar mijn gevoel te luisteren. Sterker nog, ik vind het nog altijd ontzettend lastig en ik heb de helft van de tijd geen idee wat mijn gevoel mij probeert te zeggen. Maar ik weet inmiddels dat er een naaldje is dat mij de juiste richting op probeert te sturen en schrijven helpt mij om te luisteren naar al die stemmetjes en te kijken bij welk stemmetje ik het idee heb dat er iets op zijn plek valt. Schrijven is voor mij stilstaan bij wat ik écht voel en te doen wat ik wil ongeacht wat mijn onzekere en angstige stemmetjes mij proberen wijs te maken.
En dat kun jij ook leren. Want het loont om wat vaker stil te staan en te luisteren naar jezelf. Om te ontdekken wat je wilt en waar je behoefte aan hebt. Om te luisteren naar dat wat je blijkbaar voelt, voordat je opvoeding en alle innerlijke stemmetjes zich ermee gaan bemoeien. Want tussen die kakofonie aan gedachten en stemmetjes, is jouw waarheid te vinden.
Wat speelt er allemaal in jou? Waar heb jij behoefte aan? Zet het eens op papier. Begin eens bij iets kleins en kijk waar jouw kompas je heenbrengt. Zo wordt het leven ineens een spannende reis, vol avonturen en verhalen 🙂