Bij elke schrijfopdracht is het weer afwachten wat voor verhalen er naar boven komen bij alle schrijvers. Elke keer opnieuw ben ik verrast hoe mensen in zo’n korte tijd een mooi verhaal kunnen neerzetten. Het een persoonlijk, het ander absurd. Soms met een lach en soms met een traan. Of het nou mensen zijn die voor het eerst schrijven of niet, het blijft magisch wat fantasie naar boven brengt. Om te laten zien wat voor verhalen er zoal ontstaan in het schrijfatelier van Zintrige vind je regelmatig verhalen van cursisten terug op deze website.
Schrijfopdracht
Tijdens het schrijfcafé begin 2019 lieten deelnemers zich inspireren door de kunstwerken die in de gang hangen van het pand waar Zintrige zich bevindt. Schilderijen en foto’s van kunstenaars die op een of andere manier betrokken zijn bij het pand. Mette Marije viel voor een van de schilderijen van Nico Heilijgers.
Warme zonnestralen
Auteur: Mette Marije
Aan de warme zonnestralen bent u gewend. Sterker nog, u zou zich geen raad weten zonder.
In het dorp kent iedereen uw naam. Zelf heeft u geprobeerd ook die van iedereen te kennen, dat blijkt toch lastiger dan andersom. Voor nu, nu u wat ouder bent. En met oud-zijn is niks mis hoor, begrijp me niet verkeerd.
Inmiddels verkleurt u niet meer. De kleur van zomer heeft u al jarenlang. Net als al uw vrienden, waarmee het terras zich rond het middaguur vult. Gezellig vindt u dat, een biertje, een nootje, een grove grap. Maar niet té grof. U moet het ook thuis kunnen vertellen. Moeder de vrouw moet er ook om kunnen lachen.
Nog liever dan met vrienden naar de kroeg, zoekt u uw eigen stoel op. De stoel is feitelijk van het dorp, en daarmee van iedereen. Slechts toeristen make soms de fout om erop plaats te nemen. De rest kijkt wel uit!
Boos wordt u niet, en daar gaat het ook niet om. Het gaat om het gezicht van u, daar op die stoel. Gelukzalig tevreden. Warme zonnestralen verwarmen. Niks moet, alles kan wachten. Het bier, uw vrouw, de grap, de tijd. Alleen u en de zon. Alleen u en uzelf.